Treća radionica fokusira se na dalju analizu mogućnosti prenosa slike kroz perforisane površine, koristeći isključivo crno–bele motive. Za razliku od prethodnih testova, u ovom ciklusu eksperimentisanja birane su zahtevnije slike, koje sadrže gradijente, geometrijske oblike, veći broj sitnih detalja i portrete kako bi se ispitalo koliko precizno ova tehnika može da prenese složenije vizuelne informacije. Cilj radionice je da se kroz niz testova i uporednih analiza utvrde ograničenja sistema kada je u pitanju prikaz nijansiranih prelaza i kompleksnih formi, kao i da se dobiju smernice za odabir optimalnog tipa slike za projekciju.
Test 1 – gradijent
Na ovoj slici testiran je prenos složenijeg motiva koji sadrži izražen gradijent — postepen prelaz iz svetlijih u tamnije tonove. Rezultat jasno pokazuje da sistem perforacija ne uspeva da verno reprodukuje takve nijansirane prelaze. Umesto glatkog gradijenta, pojavljuje se neujednačen raster tačkastih otvora, što stvara vizuelni šum i gubi finu modulaciju svetla i senke. Konture glavnog oblika ostaju donekle prepoznatljive, ali prelazi između svetlih i tamnih zona su grubi i „razbijeni“, čime se gubi vizuelna čitljivost i karakter slike. Ovaj test potvrđuje da gradijenti nisu pogodni za ovakav način projekcije i da je sistem znatno uspešniji kada koristi jasne kontraste bez suptilnih tonalnih prelaza.
Test 2 – geometrijski oblici
Ovaj test prikazuje sliku koja sadrži stroge, jasno definisane geometrijske oblike, ali u kombinaciji sa nedovoljno izraženim kontrastom i blagim gradijentnim prelazima. Rezultat pokazuje da perforacioni sistem relativno dobro prenosi osnovne konture i prepoznatljive oblike, ali gubi čitljivost u zonama gde kontrast nije dovoljno jak. Delovi slike koji imaju umerene tonove i prelaze postaju vizuelno „zrnasti“ i nejasni, što utiče na celokupan doživljaj forme. Test potvrđuje da i kod strukturalno jasnih motiva, odsustvo izraženih kontrasta ograničava kvalitet projekcije.
Test 3 – visoko-kontrasne slike
U ovom eksperimentu korišćena je crno–bela slika sa izraženim kontrastom i minimalnim brojem tonalnih prelaza. Iako je odabrana zbog jasne siluete i jednostavne kompozicije, projekcija nije dala očekivane rezultate. Konture oblika su izgubile preciznost, a prepoznatljivost motiva se delimično izgubila. Mogući razlog neuspeha leži u nepravilnoj geometriji otvora na perforisanoj površini, koja otežava prenos naglih promena svetlo–tamno odnosa i ne može verno da rekonstruiše organske, nepravilne ivice forme.
Test 4 – detaljnost
Za četvrti test odabrana je složenija kompozicija koja kombinuje šahovsku mrežu i figure ljudi u pokretu, sa izraženim senkama i bogatom strukturom kontrasta. Cilj je bio da se ispita mogućnost sistema da razlikuje i precizno prenese više nivoa informacija u jednoj slici. Tokom projekcije, primećeno je da perforisana površina umesto pravilne mreže prenosi pretežno obrise figura, dok osnovna geometrija šahovnice ostaje nejasna. Ovakav rezultat ukazuje da sistem ne uspeva da prenese složene slike sa više planova i sitnih kontrasta, već selektivno naglašava veće, tamnije površine, gubeći preciznost u detaljima.
Test 5 – kontrasni portreti
Za poslednji test odabrana je crno–bela kompozicija portreta sa jasnim linijama i kontrastnim prelazima između svetlih i tamnih zona. Projekcija je pokazala da sistem uspešno prepoznaje i prenosi osnovne konture lica, posebno liniju kose, obrve i konture vilice, dok su finiji prelazi senki i tonova znatno uprošćeni. Perforisana struktura prenosi dominantne tamne površine, dok svetliji delovi gube teksturalnu složenost i prelaze u ujednačene tonove. Uočeno je i delimično potiskivanje središnjeg dela slike, što sugeriše neujednačenu distribuciju svetlosti u projekciji. Rezultat ukazuje da sistem poseduje određenu sposobnost prepoznavanja i prenošenja portretskih karakteristika, ali i dalje selektivno naglašava kontraste na štetu nijansi i finih detalja.
Anketa
Koja od ponuđenih projekcija senke najviše liči na svoju originalnu sliku?
Na osnovu dobijenih rezultata, većina ispitanika (63,2%) ocenila je da opcija 2 prikazuje projekciju senke koja najviše liči na svoju originalnu sliku. Ovaj rezultat ukazuje na to da je kod ove kompozicije ostvarena najbolja čitljivost i podudarnost između slike i senke, što potvrđuje uspešnost parametarskog modelovanja u postizanju prepoznatljive projekcije.
Koja od prikazanih projekcija senke vam je vizuelno najlepša?
Rezultati pokazuju da većina ispitanika (63,2%) smatra da je opcija 1 vizuelno najlepša projekcija senke, dok je opcija 2 dobila 36,8% glasova. Ovakav ishod ukazuje na to da su učesnici najviše estetski vrednovali skladnu kompoziciju senke i svetla koje pruža prva opcija.
Zaključak
Testiranjem je utvrđeno da slike u boji ne daju čitljive projekcije, dok previše kontrasne crno-bele slike gube fine detalje i nijanse. Najbolje rezultate daju crno-bele slike sa umerenim gradijentom i jasnim geometrijskim oblicima, jer omogućavaju ravnotežu između čitljivosti i bogatstva senki. Optimalni tehnički uslovi postignuti su pri udaljenosti lampe od zida od oko 40 cm i sa 1500–2000 otvora, čime se dobija najpreciznija i vizuelno najjasnija projekcija.