Polazište u istraživanju je primena fraktalne geometrije po uzoru na Sierpinski trougao, pri čemu se definišu jasna pravila rada. Prvo pravilo jeste izbor osnovnog geometrijskog oblika, u ovom slučaju trougla kao jedinice koja se dalje transformiše. Drugo pravilo je iterativnost: svaka površina se deli na manje segmente, a iz središta se uklanja jedan deo (npr. centralni trougao), čime nastaje perforacija. Treće pravilo odnosi se na princip perceptivne dvoslojnosti: iz daljine oblik deluje kao jedinstvena celina, dok pri približavanju otkriva veću složenost i detaljnost. Četvrto pravilo jeste varijabilnost da fraktali ne moraju biti potpuno jednaki u svakoj iteraciji. Odstupanja u veličini ili rasporedu otvora mogu doprineti i estetskoj dinamici i akustičkim performansama, jer različite perforacije utiču na različite frekvencije.
Metod rada
- Osnovna forma: počinje se od kvadrata ili pravougaonika (panel).
- Podela na trouglove: kvadrat se deli dijagonalom na dva trougla, a zatim svaki trougao dalje na manje trouglove (npr. četiri).
- Iteracije: u svakom trouglu uklanja se centralni deo (manji trougao), dok se ostali zadržavaju i opet dele.
- Pravila:
- Iteracija može da se ponavlja proizvoljan broj puta.
- Nije neophodno da svi fraktali budu isti – moguće je menjati dubinu iteracije (npr. neki trouglovi imaju 2 nivoa, neki 3 nivoa).
- Perforacija: trouglovi koji su „uklonjeni“ postaju otvori (rupe u panelu).
Metoda kojom sam došla do fraktalnih panela zasniva se na principima fraktalne geometrije primenjene kroz parametarsko modelovanje u programu Grasshopper. Proces započinje formiranjem osnovne površine u vidu pravougaonika, koji se dalje deli na trouglaste panele. Svaki trougao prolazi kroz proceduru nasumične selekcije i uklanjanja, čime se simulira pravilo fraktalne iteracije, deo elemenata se briše dok drugi ostaju aktivni. Preostali paneli zatim se dalje dele na manje podjedinice kroz dodatne iteracije, pri čemu se svaka nova subdivizija oslanja na prethodnu. Ovim pristupom dobijena je hijerarhijska mreža trouglastih otvora i punih površina, koja generiše vizuelno dinamičan i kompleksan uzorak. Konačan rezultat je panel čiji oblik proizilazi iz kombinacije unapred definisanih pravila (podele i brisanja) i slučajnih varijacija (nasumično uklanjanje elemenata), što omogućava jedinstvenu estetsku vrednost i potencijal za dalju primenu u arhitektonskom dizajnu fasada sa naglaskom na vizuelni identitet i akustička svojstva.