Osnovna ideja formiranja modula zasnovana je na principu preklapanja i uvlačenja elemenata. Ideja da se prikaže kroz jedan arhetipski segment koji sadrži logiku celog sistema. Osnovna forma modula definiše se rotacijom oko sopstvene ose, čime se omogućava međusobno uklapanje i formiranje niza koji, kada se spoji, generiše prostorni luk.
Takav oblik je odabran zato što spaja funkcionalnu i formalnu ideju projekta: svaka jedinica ponaša se kao strukturni segment koji prenosi opterećenje sa prethodnog na sledeći, dok vizuelno stvara ritam i dinamiku u prostoru. Zbog origami karaktera konstrukcije, površina elementa tretirana je kao savijeni materijal koji ima jasno izražene ivice.
Analiza je sprovedena kroz dve razvojne varijante koje ispituju odnos širine, spoja i kontinuiteta:
VARIJANTA A – linearna promena širine
U ovoj varijanti svaki sledeći element širi je za +3 mm u odnosu na prethodni, kako bi mogao da se uklopi unutaru njega. Dobija se efekat teleskopskog sklopa, ali se javlja niz tehničkih ograničenja:
- potreba za više tipova profila (6 različitih) povećava kompleksnost izrade i broj alatnih operacija;
- kod formiranja drugog reda javlja se nemogućnost tačnog spajanja zbog povećanja širine;
- sistem postaje ograničen samo na jedan niz elemenata.
Ova varijanta se pokazala kao konceptualno zanimljiva, ali tehnički neodrživa za prostorno razvijanje strukture.
VARIJANTA B – modul sa gradijentom širine
U drugoj strategiji, svi elementi su identični, ali poseduju promenljivu širinu preseka – širi deo u gornjoj zoni, uži u donjoj.
Tako jedan element ulazi u drugi bez promene ukupne dimenzije, što omogućava:
- serijsku proizvodnju jednog tipa modula što pojednostavljuje izradu
- precizno uklapanje redova i formiranje trodimenzionalne mreže
- ritmički kontinuitet bez geometrijskih konflikata.
Ovaj sistem omogućava da 11 elemenata formira luk od 180°, pri čemu je pet elemenata sa jedne strane simetrično preslikani u odnosu na pet suprotnih, dok centralni element funkcioniše kao osa simetrije i tačka spoja.
Izbor Varijante
Iz navedenih razloga, za dalji razvoj izabrana je varijanta B, jer jedino ona omogućava strukturno i vizuelno povezivanje elemenata u više pravaca bez prekida kontinuiteta, može se dalje razvijati u dužinu ili visinu. Sistem se pokazao kao optimalan za dalji rad jer omogućava razvoj prostorne mreže, jedan standardizovan element može se beskonačno ponavljati, čime se struktura može razvijati i modularno nadograđivati bez promena u geometriji, svaki element istovremeno funkcioniše i kao nosač i kao veza. Pojednostavljuje montažu i optimizuje potrošnju materijala.