Fotografija 1 – akustički orijentiri u okruženju
Formiranje konačne konfiguracije
U završnoj fazi istraživanja, konfiguracija sfernih rezonatora definisana je kao sistem koji reaguje na spoljašnje uticaje i diferencira površine stvarajući zvučni orijentir.
Pet kugli različitih dimenzija raspoređeno je u linearnom nizu, čime je postignut ritam i jasnoća kompozicije. Svaka kugla funkcioniše kao samostalni rezonator, pri čemu orijentacija otvora prema strujanju vazduha i dimenzije sfere utiče na tonalitet i frekvenciju zvuka.
Ovakva postavka obezbeđuje jasnu, intuitivnu strukturu zasnovanu na odnosima geometrije i fizičkih fenomena – balansirajući između funkcionalnosti i skulpturalnog izraza.
Materijalizacija i izrada
Sferni rezonatori mogu biti izrađeni od metala ili stakla, u zavisnosti od željenog zvučnog i vizuelnog efekta. Oba materijala imaju karakteristike skoro potpuno uglačanih površina, što omogućava nesmetano strujanje vazduha i minimalne gubitke energije prilikom rezonovanja.
Metalne varijante odlikuju se većom izdržljivošću i stabilnošću na spoljašnje uticaje, dok staklene verzije donose vizuelnu lakoću i omogućavaju prodiranje svetlosti kroz formu, naglašavajući transparentnost procesa.
Zahvaljujući jednostavnoj geometriji, konstrukcija rezonatora može se lako reprodukovati i fabrikovati u većem broju, uz mogućnost variranja dimenzija i debljina zida u skladu sa željenim frekvencijskim opsegom. Površinska obrada (poliranje, peskarenje, emajliranje) dodatno utiče na akustička svojstva i estetski karakter strukture.
Zavisnost brzine zvuka i frekvencije rezonatora
video 1 – frekvencijski spektar rezonatora
Promenom dimenzija svake kugle menja se i njihova rezonantna frekvencija – manji prečnici proizvode više tonove, dok veći generišu dublje i sporije vibracije.
Na taj način, sistem kugli funkcioniše kao prostorna instalacija u kojoj svaka jedinica ima svoj jedinstveni zvučni karakter, a njihova međusobna interakcija stvara harmonično polje u prostoru.
Dalji pravci istraživanja
Ovaj pristup postaje polazište za nova istraživanja i eksperimente u oblasti akustike. Mnogi fenomeni, poput efekta vortex shedding, i dalje su retko razmatrani u akustičkom dizajnu. Ovaj proces stvaranja vrtloga i turbulentnih strujanja ima potencijal da proširi postojeće mogućnosti generisanja i modulacije zvuka.
Uvođenjem hibridnih pristupa, koji kombinuju principe rezonancije i aerodinamičkih efekata, moguće je razviti sisteme sa širim spektrom frekvencija i kompleksnijim zvučnim ponašanjem.
Ovakva istraživanja otvaraju put ka novim formama interakcije između prostora, materije i zvuka – polju koje i dalje ostaje bogato mogućnostima za eksperimente i inovaciju.