Metoda istraživanja:
Istraživanje je započeto kroz fizičke eksperimente sa papirnim modelima. Papir predstavlja jednostavan i lako savitljiv materijal, što omogućava brzo testiranje osnovnih principa ponašanja membrana. Prvo su izrađene pojedinačne lepeze kako bi se analizirala njihova fleksibilnost, sposobnost transformacije u željeni oblik i način preklapanja. Nakon uspešnog testiranja pojedinačnih elemenata, pokušano je savijanje celog komada papira u jednu membranu, ali ovakav pristup nije dao zadovoljavajući rezultat. Ovo je ukazalo na ograničenja jednostavne geometrije i materijala, te potrebu za fleksibilnijom metodom savijanja koja bi omogućila kontinuitet površine i bolju kontrolu svetlosti.
Tokom digitalnog modelovanja u Grasshopperu, membrane su prvobitno modelovane u jednoj ravni, sa ciljem da se formira kontinuirana površina. Međutim, ovakav raspored je pokazao značajne nedostatke – otvori kroz koje svetlost prolazi bili su preveliki, što nije omogućavalo adekvatnu kontrolu svetlosti u prostoru. Paneli u jednoj ravni nisu mogli da se preklapaju dovoljno, što je rezultiralo vizuelno neprijatnim efektom i smanjenom funkcionalnošću sistema.
Ovaj problem je jasno ukazao da je potrebno dizajnirati membrane tako da se preklapaju, a da pri tom ne dolazi do fizičkog kontakta između njih, kako bi se smanjili otvori i postigla efikasnija kontrola svetlosti.