Cilj istraživanja je bio pronaći na koji način je najbolje pozicionirati tačke na fotografiji i koliki će biti njihov najmanji broj kako bi se postiglo uspješno prepoznavanje ličnosti.
1. korak
Komponente koda u grashopperu gdje se podešava rastojanje najtamnijih i najsvjetlijih tačaka fotografije i njihova dispozicija, što predstavlja bazu za dalje istraživanje.
2. korak
Izabrali smo 4 portreta poznatih ličnosti i napravili 4 različita inicijalna rasporeda tačaka u kodu. Zatim smo povezivali prvih 1000 tačaka koje se povezuju u strune, i tako nastavljali povezivati tačke u grupama po 1000 sve do konačnih 5000, da bi vidjeli sa koliko povezanih tačaka dolazimo do cilja, odnosno do prepoznavanja ličnosti.
3. korak
Za inicijalni raspored tačaka prvog portreta izabrali smo da rastojanje između svijetlih tačaka fotografije bude minimalno, dok rastojanje tamnijih tačaka bude srednje i dobili smo sledeći rezultat:
referentna fotografija
Sa ovih fotografija zaključujemo da na ovaj način smo sa 3000 tačaka povezanih u strune mogli donekle prepoznati portret, dok dalje povezivanje ne pravi drastičnu razliku.
4. korak
Za inicijalni raspored drugog portreta izabrali smo da rastojanje tačaka između svjetlijih tačaka bude jednako kao kod prethodnog portreta, dok da rastojanje kod tamnijih malo povećamo, i dobili smo sledeći rezultat:
referentna fotografija
Sa ovih fotografija zaključujemo da već sa 2000 spojenih tačaka je moguće prepoznati portret, i da dalje spajanje neće napraviti drastičnu razliku.
5. korak
Za ovaj korak uzeli smo istu fotografiju kao što je fotografija iz koraka 3, samo smo promijenili dispoziciju tačaka, gotovo smo izjednačili razmak između svijetlih i tamnih tačaka i dobili smo sledeći rezultat:
referentna fotografija
Dobili smo rezultat gdje u odnosu na prethodna podešavanja dispozicije tačaka, sa 2000 tačaka u ovom slučaju dobijamo jasniju sliku portreta.
6. korak
Za inicijalan početak tačaka ovog portreta smo povećali rastojanje tamnijih tačaka, dok smo rastojanje svijetlih tačaka ostavili da bude srednje i dobili sledeći rezulat:
referentna fotografija
U ovom slučaju zaključujemo da već sa 1000 spojenih tačaka imamo gotovo identičan rezultat kao što smo u prethodnim koracima imali sa 2000 spojenih tačaka. I na ovaj način brže dolazimo do prepoznavanja portreta.
ZAKLJUČAK:
Iz ovog istraživanja možemo zaključiti da sa manjim brojem tamnijih tačaka, odnosno njihovim većim razmakom na fotografiji, i sa srednjim brojem svjetlijih tačaka možemo doći do najoptimalnijeg rješenja.
