Uvod
Za svoj projekat odabrala sam stolicu Pipo Chair, rad dizajnerskog studija Piegatto. Ova stolica me je privukla zbog svog specifičnog oblika — izgleda kao da je izrađena iz jednog komada savijenog materijala koji se neprekidno prelama i spaja u funkcionalnu formu. Upravo ta zakrivljenost i elegancija forme bile su glavni razlog da istražim načine na koje se takvi oblici mogu modelovati u programu Rhino.
Oblast istraživanja
U ovom projektu istražujem kako se parametarsko i algoritamsko 3D modelovanje može primeniti u dizajnu stolica. Fokus je na kreiranju zakrivljenih formi koje se mogu precizno kontrolisati pomoću parametara. Ovaj pristup omogućava da oblik, proporcije i funkcionalnost stolice budu fleksibilni i prilagodljivi, što daje mogućnost eksperimentisanja sa različitim geometrijama i dizajnerskim rešenjima.
Tema istraživanja
Primena principa parametarskog i algoritamskog projektovanja u kreiranju stolice sa zakrivljenim površinama, sa fokusom na osnovne konture i proporcije, kao i ispitivanje kako različite metode modelovanja mogu uticati na finalni oblik.
Stanje u oblasti
Većina 3D modelovanja stolica koristi se za vizuelne ili konceptualne prikaze, dok se retko detaljno istražuju funkcionalnost i ergonomija. Takođe, često se ne proučava kako izbor metoda oblikovanja površina utiče na proporcije i geometriju stolice.
Problemi
- Ograničena fleksibilnost kod primene različitih principa oblikovanja površina na istu osnovnu formu.
- Nedostatak standardizovanog pristupa za pretvaranje osnovnih krivih u funkcionalnu površinu stolice.
- Teškoća u balansiranju estetskog izgleda i udobnosti pri ručnom modelovanju.
Cilj
Cilj istraživanja je izrada primarnog modela stolice i proučavanje različitih principa modelovanja kako bi se postigla funkcionalna, ergonomična i vizuelno zanimljiva forma.
Kriterijumi
Uspeh ovog istrazivanja meri se kroz jasno definisane osnovne konture, pravilne proporcije i funkcionalnost primarnog modela, koji će poslužiti kao osnova za primenu različitih principa modelovanja.