Druga faza zasnovana je na istraživanju pristupa za stvaranje low poly struktura primenom softvera Rhino i Grasshopper uz pomoć dve metode – MeshMachine i QuadRemesh. Ceo proces je izvršen, na zakrivljenoj površi, definisanjem parametara koji su ključni za postizanje dobrog rezultata.
Metodologija:
Prvi korak istraživanja svodio se na formiranje površi, računanje njene površine i postavljanje određenog broja poligona za dobijanje low poly modela. Kako pomoću Mesh Machine dobijamo modele sa poligonima približno jednakih dimenzija, a QuadRemesh radi sa optimalnim brojem poligona nezavisno od odnosa njihovh dimenzija, bilo je potrebno uz pomoć površine figure odrediti dužinu ivice jednog trougla koji ulazi u sastav mesh-a. Zahvaljujući toj vrednosti možemo da formiramo isti low poly model primenom oba pristupa i uporedimo rezultate.
Pristupi:
Da bi konačan rezultat bio precizniji, kada se algoritam pokrene i započne svođenje broja poligona na manje vrednosti, određene tačke i ivice će se fiksirati kako se ne bi pomerale prilikom remeshing-a. Uz pomoć tih parametara se kontroliše mera u kojoj će se neka struktura izobličiti.
Površina figure na kojoj je izvršeno istraživanje: 19 162 mm; površina trougla: 383,24 mm dužina ivice: 29,74 mm; broj poligona: 1536
- Mesh Machine
Slučaj 1 – željeni broj poligona: 50 faktor korekcije: 1.000
Dobijeni broj poligona nakon redukcije: 41
Uz pomoć parametra Gradient vidimo koliko ovakva struktura odstupa od originalne (crvena boja pokazuje najveće od stupanje, a zelena najmanje).
Slučaj 2 – željeni broj poligona: 150 faktor korekcije: 1.000
Dobijeni broj poligona nakon redukcije: 117
- Quad Remesh
Slučaj 1 – optimalan broj poligona: 50
Dobijeni broj poligona nakon redukcije: 51
Slučaj 2 – optimalan broj poligona: 150
Dobijeni broj poligona nakon redukcije: 146
Nastavak istraživanja će biti baziran na upotrebi ova dva pristupa na složenijim strukturama i poređenju načina rada, brzini izrade, kvalitetu dobijene strukture u odnosu na originalnu figuru i prepoznavanju iste.