sudar – Geometrija i vizuelizacija slobodnih formi

Merenje terena pomocu viska

Teren u Autocad-u omogućava da se pristupi modelovanju u 3ds Max-u, kako bismo stekli uvid u trodimenzionalnu sliku terena.

U prvom koraku je neophodno uvesti teren nacrtan u Autocad-u, nakon čega je potrebno dodati edit poly modifier i obrisati višak vertex-a na tačkama, kako bi se olakšalo pozicioniranje plane-a, radi izrade terena. Sada su tačkama dodeljivane visine, tačnije podešavana je visina vertex-a na onu visinu koju smo dobile merenjem na terenu, nakon što je provereno da li se teren nalazi na nuli po z osi, što olakšava unos vrednosti. Visine su unošene najjednostavnije, odnosno unošenjem vrednosti u dijalog, koji otvaramo desnim klikom na move alatku, i upisivanjem mere u polje za z-osu. Poslednji korak je dodavanje mesh smooth modifiera da bi se postigao fin prelaz između tačaka sa različitim visinama.

Biljana Đurović, Dunja Sudar

Rezultati merenja terena prebačeni u digitalnu formu – poređenje rezultata

U prilogu je prikazan rezultat preklapanja terena, dobijenog metodom 1 i 2.

Jelena Radovanović, Milica Stajić, Biljana Đurović, Dunja Sudar

Rezultati merenja terena prebačeni u digitalnu formu

Početak merenja za obe metode: Uzete su početne tačke S1 i S2 (S – stub), koje nisu proizvoljne, već su sastavni deo postojećeg mosta. Kao fiksirane, predstavljaju dobar izbor za početak merenja, jer su rezultati precizniji, s obzirom na njihovu statičnost. Mi smo se odlučili za metod 2.

Metod 2: U drugoj metodi smo koristili početne stubove S1 i S2, nasumično smo izabrali stub S3 i izmerili dužine izmedju njih – dužinu S1-S3 i duzinu S2-S3 (duzina S1-S2 nam je poznata). Tačnu poziciju S3 stuba, dobili smo opisivanjem kružnice ( izmerenih dužina opisanih iz S1 i S2). Za ostale stibove smo ponovile postupak. Visina tačaka je određivana viskom.

Metod 2 :

Biljana Đurović 1882, Dunja Sudar 1888

Premeravanje terena

Jelena Radovanović, Milica Stajić, Biljana Đurović, Dunja Sudar

Merenje pokrenutosti terena

Nacin merenja :

Potrebno je osmisliti kordinatnu mrežu prema kojoj će mjerenje biti izvršeno. Zatim je neophodno odrediti referentnu tačku na terenu koju ćemo moći da prenesemo u program i u toj tački ćemo postaviti stub određene visine (npr. 80-100cm). Na crtežu je prikazan kao ,,stub 1″. Od te tačke, odnosno stuba, na udaljenosti od 2m ćemo postaviti još jednu tačku (stub 2). Libelom ćemo provjeriti da li su stubovi na istoj visini, a kada to utvrdimo, oba stuba ćemo ,,kopirati” i time dobijamo još dvije tačke (stbove 3 i 4). Sva četiri stuba treba da budu na istoj visini, ali to ne znači da ćemo izabrati sva 4 stuba koja će biti visine h=100cm, nego treba da postignemo horizontalnu ravan tako da savladamo nepravilnosti terena. Na stubove dolaze dvije grede sa podeocima (10cm) i po tim gredama će se pomjerati treća greda (na slici označena žutom bojom) koja takođe ima podjele od po 10cm.

Kada izvršimo mjerenje u okviru ovog kvadrata, onda izvadimo stubove 1 i 2, i premjestimo ih ispred stubova 3 i 4. Stubovi 3 i 4 ostaju na svojoj poziciji da bi se ista visina zadržala tokom mjerenja sledećeg kvadrata.

Mjerenje će se vršiti pomoću viska i lasera, te će se dobijeni rezultati uporediti na kraju.

Dobijeni rezultati će se na terenu prenositi na milimetarski papir, kako bi se dobile što preciznije dimenzije.

Biljana Djurovic 1882, Milica Stajic 1901, Jelena Radovanovic 1833, Dunja Sudar 1888

Merenje pokrenutosti terena viskom

Tim : Biljana Đurović, Dunja Sudar

Opis : Cilj zadatka jeste precizno premeravanje terena, koje će omogućiti pravilno postavljanje budućeg popločanja. Da bi se teren premerio, neophodno je postaviti referentnu tačku, na određenoj visini od kote terena, u odnosu na koju će se postaviti okvir, tačnije ram, sa koga će se, sa određenih rastojanja, spuštati visak. Takođe, rezultati dobijeni ovom metodom biće upoređeni sa rezultatima koji će proizaći iz savremenih metoda, koje podrazumevaju upotrebu različitih softvera.