Zaključak istraživanja:
Iz analize se jasno zaključuje da su osnovni softverski alati napredovali u radu sa složenim, ali i drugim manje kompleksnim površima. Međutim na modelu koji sam istraživao softver SketchUp nije dao dobre rezultate, u najvećoj meri problem je bio vremenski period obrade geometrije, dok je 3DS Max imao problema sa plugin-ovima. Istraživanje smatram uspešnim zbog sopstvene provere znanja i znatnog skraćenja vremena jednostavnijim radom.
Metodologija modeliranja koja će se koristiti u oba softvera
Korišćenjem fotografije (sl. broj 1) modeliranje počinje iz horizontalne ravni gde se kubusi na određenom rastojanju raspoređuju tako da se dobije ravan približnog oblika elipse. Na kubuse se dodaju horizontalne prave koje se proširuju po grupama i koje ne prave prave uglove. Zatim je potrebno dobiti formu približno referetnoj fotografiji iz prvog posta gde su strane omotača stadiona ulegnute.
slika broj 1: Fotografija uz pomoć koje se dobijaju horizontalne prave
Opis modeliranja u 3DS Max-u
Crtanjem pravih u horizontalnoj ravni i izvlačenjem istih u 3d geometriju dobija se skelet stadiona na koji treba postaviti prave koje se međusobno ukrštaju i prave geometriju koju softver treba da isčita.
Problem se javlja u procesu generisanja ovih pravi i stvara dodatne poteškoće u daljem modeliranju korišćenjem ProBoolean alata. Usled problema koji se javio prelazim na drugu metodu, modeliranje osnovnim programskim alatima. (sl. broj 2)
slika broj 2: Problem kod isecanja površi
Korišćenjem osnovih programskih alata izrađuju se kubusi kojih se povezuju strunama u smerovima kazaljke i obrnuto, tako da se ne dobijaju pravi uglovi. Zatim uz pomoć alata FFD 3x3x3 dobijam ulegnuće na stranicama omotača stadiona. Ovakav metod modelovanja kod složenih površina se pokazao kao dobar. (sl. broj 3)
slika broj 3: Model urađen u 3DS Max-u
Modeliranje u SketchUp-u
Iscrtavanjem nasumično postavljenih krivi u ravni dobija se gotov omotač. Navedenom metodom iznad ne postiže se dobar rezultat već se model uvija drugačije od željene forme, što dovodi do pucanja programa (sl broj 4)
Problem koji se javlja kod modeliranja u SketchUp-u je duži proces grupisanja i izvlačenja više krivih istovremeno gde je vremenski period modeliranja znatno duži od 3DS Max-a.
slika broj 4: Model izrađen u SketchUp-u
Tema istraživanja
Poređenje 3ds Max i SketchUp softvera u izradi složenih površina na određenom modelu uz pomoć osnovnih alatki
Cilj istraživanja
Provera dostignuća osnovnih softverskih alatki za jednostavnije i uspešnije korišćenje na kućnom računaru
Metoda istraživanja je modeliranje osnovnim alatom koje softver nudi
Problemi koji se mogu pojaviti u toku istraživanja su najučestalije pucanje softvera pri radu sa složenom geometrijom, duži vremenski period obrade
Referentna fotografija na kojoj će se softveri porediti: