Faza 3 – Uporedni prikaz metoda modelovanja
U trećoj fazi rada prikazani su različiti pristupi digitalnom modelovanju stolice u programu Rhinoceros. Cilj ove faze bio je da se porede tri metode izrade trodimenzionalnog modela, pri čemu svaki pristup koristi drugačije alate i logiku rada. Na taj način moguće je sagledati prednosti i ograničenja svakog postupka, kao i izbor optimalne tehnike u odnosu na kompleksnost zadatog objekta.
Metod 1 – Postepena konstrukcija iz konture
- Izcrtavanje konture (Curve)
Početak rada čini precizno praćenje referentne slike i definisanje osnovne konturne linije koja predstavlja oblik sedalnog dela i naslona. - Dodavanje druge dimenzije (Extrude Curve)
Kontura se ekstruduje kako bi se dobila prva širina/volumen – prelaz iz 2D u 3D. - Formiranje debljine (Offset Surface)
Primenom offsetovanja površine dodaje se stvarna debljina materijala, pretvarajući površinu u opipljiv volumen. - Modelovanje oslonaca (Extrude Surface / dodatna obrada)
Na kraju se formiraju oslonci i elementi koji kontaktiraju podlogu, završavajući osnovni konstrukcijski sklop.
Metod 2 – Rad kroz precizne krive i ravni
- Precizno definisanje konture i tangenciјa (Circle / Tangent lines / uredjivanje krivih)
Oblik se konstruše kombinacijom kontrolisanih krivih, kružnica i tangencijalnih veza radi tehničke tačnosti. - Čišćenje i izdvajanje relevantne geometrije (Curve Boolean / selekcija)
Korišćenjem Curve Boolean operacija uklanjaju se nepotrebni segmenti i zadržavaju se samo oni delovi koji formiraju željenu strukturu. - Zatvaranje i ekstrudiranje površine (Planar Curve → Extrude)
Odrađeno je zatvaranje površine (planar/popr. polilinija) i njeno izvlačenje u trodimenzionalni oblik.
Metod 3 – Brzi oblik pomoću preseka
- Sweep (Sweep1Rail) — kreiranje površine iz preseka
Definiše se poprečni presek i prolazi ga se duž glavne krive (rail), što brzo generiše glatku zakrivljenu površinu. - Zatvaranje i finalizacija (Cap / Offset Surface / Extrude po potrebi)
Nakon sweep-a zatvaraju se otvori (cap) i po potrebi dodaje debljina ili offset kako bi se dobio konačan volumen.
Zaključak
Tri prikazane metode modelovanja pokazuju različite pristupe i nivoe kontrole nad formom. Metod 1 pruža najveću preciznost u izgradnji volumena jer se model razvija postepeno iz osnovne konture; njegova prednost je kontrola, dok je mana sporiji proces. Metod 2 nudi visoku tehničku tačnost zahvaljujući preciznom radu sa krivama i logičkim operacijama, ali zahteva više pažnje i iskustva u upravljanju geometrijom. Metod 3 je najbrži i idealan za glatke organske površine, ali njegova mana je manja kontrola nad detaljima i ograničena preciznost kod kompleksnih prelaza. Zajedno, metode pokazuju kako izbor tehnike zavisi od tipa forme, potrebne tačnosti i brzine izrade modela.